Politicologie & Agogiek

Mijn naam is Christian Frencken. Mijn casus gaat erover dat moeder het moeilijk vindt om niet steeds toe te geven aan haar dochtertje als ze begint te huilen of schreeuwen om een snoepje of cadeautje. Met als opvoedthema grenzen stellen.

Het dochtertje is 3 jaar oud en wordt binnenkort 4. Ze maakt nu dan ook de overgang van peuterperiode naar basisschoolperiode. Alles staat dan ook in het teken van het leren omgaan met leeftijdsgenootjes, het zelfstandiger worden en al zelf kleine beslissingen mogen nemen. Gekeken vanuit de opvoedmethode zien we dat moeder een autoritatieve opvoedingsstijl heeft. Maar om op de juiste manier haar grenzen aan te geven vindt ze dan nog moeilijk. Het lijkt soms dan ook te neigen naar een permissieve opvoedingsstijl. Omdat vanuit deze twee opvoedingsstijlen de opvoeding plaats vindt, wordt het dochtertje dan ook op deze manier klaargestoomd voor de maatschappij. Uit het artikel van De Winter wordt dan ook gesproken over dat er de afgelopen jaren veel veranderingen hebben plaatsgevonden binnen het gezin. Zo is het gezin nu veel meer een onderhandelingshuishouden geworden. Kinderen mogen over steeds meer zaken meepraten. Natuurlijk zit er wel een verschil in ‘ik mag meepraten omdat ik als kind mag meepraten’ of dat je kind leert in de opvoeding dat het mag meepraten maar dat het ook leert dat iedereen zijn eigen zegje mag doen (Moraal), dat het ook goed is om naar anderen mensen te luistert en dat anderen ook een mening hebben en deze mogen vertellen. Als ik dit dan ook betrek op mijn casus, zie je dat het dochtertje van 3 jaar leert dat als ik begin met huilen of schreeuwen krijg ik van mama toch een snoepje of cadeautje. Je gaat als ouder dan niet het gesprek aan of bied het kind geen uitleg waarom ze geen snoepje/ cadeautje krijgt. Moeder geeft dan ook niet haar eigen grens aan en het dochtertje leert dan ook niet dat anderen mensen ook een mening hebben of dat ze soms naar anderen dient te luisteren. Door haar uit te leggen waarom je het niet prettig vindt als ze begint met huilen/schreeuwen, of door te vragen waarom ze huilt, leer je haar eigenlijk al wat democratie is. En door dit bijvoorbeeld niet te doen creëer je dat het persoonlijk belang voorop komt te staan van het algemeen belang. En ik sluit me dan ook aan bij wat er in het artikel van De Winter wordt geschreven, dat individuele ontwikkelingstaken geen samenleving scheppen.m een tekst te typen.

Hieronder kun je de artikelen downloaden omdat deze geen internet link hebben. Deze artikelen heb ik dan ook gebruikt voor mijn pitch.